Zapylanie Kwiatów

Pojedyncze kwiaty magnolii zwabiają owady dużym rozmiarem i barwą

Zapylenie – zjawisko występujące u roślin kwiatowych, polegające na przeniesieniu ziarna pyłku na znamię słupka. Kwiaty posiadają specjalne przystosowania do tego celu. Znamiona ich słupków są kleiste, a pyłek jest zwykle bardzo niewielkich rozmiarów.
Rodzaje zapylenia [edytuj]
samozapylenie (autogamia) – gdy pyłek pochodzi z tego samego kwiatu, lub innego kwiatu, ale tej samej rośliny
zapylenie krzyżowe (ksenogamia, allogamia) – gdy pyłek pochodzi z kwiatu innej rośliny (tego samego gatunku)
Sposoby zapylenia [edytuj]
hydrogamia – zapylenie przez wodę
anemogamia (wiatropylność) – zapylenie przez wiatr
zoogamia – zapylenie przez zwierzęta, np.: 
chiropterogamia – zapylanie przez nietoperze
ornitogamia – zapylanie przez ptaki
entomogamia (owadopylność) – zapylanie przez owady
 
Małe kwiatki rudbekii tworzą duży, jaskrawy, z daleka widoczny kwiatostan

Kwiaty roślin wykazują szereg przystosowań do zapylenia. U roślin wiatropylnych są niewielkie i niepozorne, o uproszczonej budowie, za to wytwarzają ogromną ilość pyłku. Rośliny owadopylne, by zwabić zwierzęta wytwarzają duże i barwne kwiaty. Gdy kwiaty są niewielkie, łączą się w duże kwiatostany, czego doskonałym przykładem jest np. słonecznik. Jego ogromny kwiat to w istocie kwiatostan – koszyczek. U wielu roślin z rodziny astrowatych część kwiatów w kwiatostanie jest bezpłodna i służy wyłącznie do zwabiania owadów swoją barwą. Wiele kwiatów wabi zwierzęta za pomocą zapachu, np. róża, konwalia majowa, fiołek i inne, a niektóre także wytwarzają słodki nektar. Ponieważ wiele owadów (np. pszczoła miodna) zbiera również pyłek, rośliny produkują go w w dużej ilości. W jednym kwiatku maku jest ok. 2,6 mln ziaren pyłku. Zamykające się na noc kwiaty magnolii zapewniają zapylającym je chrząszczom suche i cieplejsze o ok. 10 stopni Celsjusza schronienie na noc.